De laatste update stamt alweer uit begin juli en sindsdien zijn er vele kruisjes aan de dame van Librate Me bij gekomen. Niet één maar twee bladzijdes zijn afgerond. De eerste ( haar gezicht) kon ik nog niet laten zien omdat ik één kleur miste. En een bladzijde die nog zo'n 40 kruisjes moet, noem ik nog niet af. Dus ik bestelde de missende kleur en ging verder met een nieuwe bladzijde..
Monthly Stitch, aan het einde van de maand (of in het begin van de nieuwe maand) ga ik terugblikken op mijn gezette kruisjes. Dit deed ik enkele maanden in 2018 en in 2019 wil ik daar toch weer mee beginnen. Zo om te kijken hoeveel ik die maand heb geborduurd, maar ook om de motivatie erin te houden. Misschien heb ik die maand wel helemaal niet geborduurd, ook prima maar zo houd ik voor mijzelf wel de borduurwerken in het oog. Want de motivatie wil nog wel eens wegzakken als je aan zo'n zulke grote borduurwerk borduurt. Deze maand blik ik terug op mijn nieuwste borduurwerk 'Mini Deer Creek' en ´Liberate Me´
In mijn vorige update van de 'Mini Deer Creek' was de finish al duidelijk in zicht. En duurde dan ook niet lang voordat ik de laatste kruisjes aan deze pagina kon zetten. Een pagina die vooral achtergrond, de rivier een een dennentak weer geeft. En laat die Dennentak nu uit alleen maar confetti bestaan! Ik was dus best blij dat ie erop stond..
Monthly Stitch, aan het einde van de maand (of in het begin van de nieuwe maand) ga ik terugblikken op mijn gezette kruisjes. Dit deed ik enkele maanden in 2018 en in 2019 wil ik daar toch weer mee beginnen. Zo om te kijken hoeveel ik die maand heb geborduurd, maar ook om de motivatie erin te houden. Misschien heb ik die maand wel helemaal niet geborduurd, ook prima maar zo houd ik voor mijzelf wel de borduurwerken in het oog. Want de motivatie wil nog wel eens wegzakken als je aan zo'n zulke grote borduurwerk borduurt. Deze maand blik ik terug op mijn nieuwste borduurwerk 'Mini Deer Creek'.
- Eind Mei -
- Eind Juni -
Hoewel het mij niet gelukt is om een hele bladzijde in de maand Mei te borduren, zat ik er niet ver van af. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de eerste page finische niet lang op zich liet wachten. En stiekem ben ik al een stukje verder dan onderstaande foto.
Monthly Stitch, aan het einde van de maand (of in het begin van de nieuwe maand) ga ik terugblikken op mijn gezette kruisjes. Dit deed ik enkele maanden in 2018 en in 2019 wil ik daar toch weer mee beginnen. Zo om te kijken hoeveel ik die maand heb geborduurd, maar ook om de motivatie erin te houden. Misschien heb ik die maand wel helemaal niet geborduurd, ook prima maar zo houd ik voor mijzelf wel de borduurwerken in het oog. Want de motivatie wil nog wel eens wegzakken als je aan zo'n zulke grote borduurwerk borduurt. Deze maand blik ik terug op mijn nieuwste borduurwerk 'Mini Deer Creek'.
- Begin Mei-
Inmiddels ben ik al heel wat kruisjes verder met mijn 'Mini Deer Creek'. Hoewel het project best veel kleuren heeft ( 89 verschillende kleuren) en ik hierdoor regelmatig wat confetti stukken tegen kom, borduurt het erg fijn. Door de afwisseling van kleuren blijft het interessant en nu langzaam aan de bovenkant van deze eerste bladzijde op het doek staat begin je de eerste vormen al te zien.
Dit is denk ik het voordeel van het borduren aan een mini. Dan komen de details eerder naar voren omdat simpelweg het patroon en dus ook het eindresultaat kleiner is. En of ik veel details verlies in vergelijking met een groot formaat, daar ga ik nog achter komen. Maar eigenlijk denk ik dat dit wel mee zal vallen. Voor nu ben ik in ieder geval erg tevreden met het resultaat.
Al een tijdje lag de Dreambird sjaal te wachten. Niet om verder aan te breien maar om op de foto te mogen. Natuurlijk was een draagfoto leuker geweest, maar hiervoor heb ik wat fotografie hulp nodig en dit kwam er telkens niet van. En aangezien ik haar wel graag wilde laten zien maar even een 'gewone foto'
Al zolang ik handwerk, spendeer ik mijn tijd aan één categorie. Dus of ik brei, ik haak of ik borduur. De laatste tijd genoot ik erg van mijn tijd dat ik aan de Dreambird sjaal breidde, maar deze is inmiddels af en verder staat er geen nieuw breiwerk op de planning. Maar aan het borduren kon ik mij telkens niet toe zetten. Hoewel de Fall Fairy prachtig groeit de laatste paar maanden was ik toe aan wat nieuws.
Omdat ons kleine meisje de laatste tijd helemaal gek is van Dinosaurussen, besloot ik een draakje/dino voor haar te haken. Want waarom kopen als je alle materialen én patroon nog in de kast hebt liggen? Dit vriendelijke draakje heb ik al negen (!) keer eerder gehaakt en blijft een schatje om te zien! Het haken ging makkelijker als gedacht en binnen een week had ik hem af.
Eerlijk gezegd kan ik mij niet herinneren wanneer ik voor het laatst de haaknaald vast had. Natuurlijk ben ik al enige tijd met mijn mooie Dreambird sjaal aan het breien en daarvoor borduurde ik veel in mijn vrije tijd. Maar haken? Ik denk dat dit bijna een jaar geleden was, toen ik een kraam cadeautje voor mijn zwangere vriendin haakte.
Terwijl er afgelopen week veel gezeur omtrent mijn gehackte Paypal account mijn kant op kwam, kreeg ik ook mijn nieuwe schaartje binnen. Deze bestelde ik via Aliexpress en hiermee was ie vele malen goedkoper dan bij de lokale hobby winkel. Echt een tip voor hobby liefhebbers, op Alieexpress staan er voor een zacht prijsje de mooiste items! De transacties binnen Aliexpress zijn trouwens altijd goed verlopen, het gezeur met mijn Paypal account is vervelend maar tot nu toe in al die jaren ook eenmalig.
Zo denk je dat een patroon te moeilijk voor je zou zijn en zo zit je alweer halverwege in een project. Met iedere veer wordt het breien aan deze sjaal mooier en leuker. Inmiddels is het tweede bolletje zwart aangebroken en ook het verloopgaren van de eerste bol begint op te raken. Gelukkig had ik genoeg besteld dus ik kan fijn verder.
Een kleine twee weken geleden begon ik aan mijn Dreambird sjaal. Hoewel het patroon mij onbekend en erg lastig leek, is het inmiddels vertrouwd geworden. Het is geen patroon dat je met je ogen dicht kan breien, na een paar 'veren' nog steeds niet maar de kleine uitdaging die erin zit houdt het voor mijn gevoel wel leuk om aan te werken.
Als klein meisje leerde ik van mijn oma breien. Niks bijzonders eigenlijk, echt de basis steken. Steken opzetten, recht- en afrecht breien en dan heb je eigenlijk alles al wel gehad. De laatste jaren leerde ik op eigen houtje wat steken erbij en leerde ik ook patronen volgen. En zo breidde ik op en aan wat items ( zoals bijv het baby dekentje) maar eigenlijk was haken altijd meer mijn ding. Maar de laatste tijd begon het haken mij tegen te staan en wilde ik de breipennen er weer eens bij pakken. Ik wist gelijk al dat mijn nieuwe project de Dreambird sjaal zou worden.
Altijd als ik een page finish in zicht heb, borduur ik net even wat sneller door. Dit gaan niet expres maar ik denk dat vele borduursters dit gevoel wel zullen herkennen. Bladzijde 20 staat er ook weer op. De laatste bladzijde van deze derde rij, vanaf nu zal ik aan de vierde rij gaan borduren.
Terwijl wij vorig weekend een voorjaar bloeiertje in huis haalden werd Eleanor ziek. Althans die week ervoor had ze al verhoging maar nu verschenen er één voor één rode vlekjes en blaasjes. De waterpokken waren ons huis binnen gedrongen. Gelukkig hielp de lotion van de VSM erg goed en had ze binnen enkele dagen er geen last meer van. Maar die dagen dat je kindje niet lekker te pas is, gaan je niet in de koude kleren zitten.
En voordat ik het wist stond de negentiende bladzijde ook alweer op het witte doek. Zoals jullie kunnen zien zijn er veel dezelfde kleuren gebruikt en waren er weinig confetti steekjes. Hierdoor borduurde het lekker snel maar raakten mijn kleuren één voor één op. En dan waren de dagen zonder peuter wel handiger om even snel op en neer te rijden voor een kleurtje borduurgaren. Maar ik borduurde gewoon fijn een stukje naar beneden en later deze week kon ik het benodigde kleurtje bijhalen.
De vele paars tinten laten je misschien afvragen of dit echt wel de Fall Fairy is. De laatste tijd borduurde ik vooral met geel-, oranje- en bruintinten maar nu zijn het vooral paars tinten. Juist deze tinten, mijn lievelings kleur, maken de jurk van de Fairy zo mooi.
Hoewel sommige van jullie zich misschien afvragen hoe snel ik die kruisjes toch op het doek krijg, kan ik alleen maar simpel antwoorden dat ik iedere dag even borduur. Tijdens de middag slaapjes, tijdens mijn uurtjes alleen als Eleanor bij oma is of op de Peuterspeelzaal. En vooral s'avonds. Want gek genoeg slaat de vermoeidheid juist s'ochtends toe en niet meer in de avond. En al deze uurtjes bij elkaar opgeteld zorgen voor dit mooie resultaat.