Met de komst van de herfst zijn de dagen ook kouder en vochtiger geworden. Iets wat fijn is voor de paddenstoelen en het zorgt voor die mooie plaatjes, maar voor mijn lichaam is het minder. Ik kan merken dat het nu minder kan hebben. Ondanks dat ik al heel wat stappen terug heb gezet, moet ik er nu weer een beetje meer rekening mee gaan houden.
Het begon vorige week. Ik had een gezellig dagje met Elisa gepland waarbij we ook mooie boswandeling hebben gemaakt. De donderdag ben ik met manlief twee uurtjes naar de stad geweest voor wat nieuwe kleding en ging ik weer gezellig met een vriendin s'middags naar het bos. En vervolgens zijn we de zaterdag ook een paar uurtjes op stap geweest. Mooi verspreid door de week met genoeg rust dagen zou je denken. Maar helaas, voor mijn lichaam was dit dus teveel. Ondanks de vele rustmomenten gaf mijn lichaam zaterdagavond heel duidelijk de streep aan. En als deze streep er eenmaal staat, dan kan ik er moeilijk omheen.
Best moeilijk, zeker als je voor je gevoel er al zoveel rekening mee houdt. De activiteiten had ik voor mijn gevoel goed verspreid, oké misschien voor de donderdag dan niet zo. Maar soms kan het even niet anders en soms heb ik gewoon niet zoveel zin om alles maar stop te zetten. Je kunt immers niet heel je leven op pauze zetten, zegt mijn fysiotherapeut dan zo mooi. En dat is ook zo, ik kan er alleen rekening mee houden en keuzes maken. En soms kies ik voor mijzelf en plan ik een rustige dag in, en soms kies ik voor wat gezelligheid en neem ik de klachten die daarvan komen maar voor lief.
Maar door deze 'terugval', deze streep van zaterdagavond heb ik wel wat gas terug moeten nemen. Best lastig voor een 24-jarige die toch zoveel mogelijk (voor zover het kan) van haar dag wil maken. Deze week zal ik het gewoon wat rustiger aan moeten doen. Dus veel de huishoudelijke taken verdelen, de wandelingen met Bentley inkorten, geen tripjes naar de stad of het bos en veel rust momenten inplannen. Op deze dagen is het extra gezellig om zo'n klein vriendje naast je te hebben liggen terwijl je handwerkt.
Moeilijk is het zeker, vooral omdat ik altijd dacht dat als ik maar eenmaal van de stress en drukte rondom school af was, dat het dan beter zou gaan. Maar met behulp van de fysiotherapie ben ik er al wel achter gekomen dat dit niet komen gaat. Het zal de komende jaren zo blijven. Met goede en met slechte dagen.. En dan komt het stukje acceptatie weer om de hoek kijken, en dit is na drie jaar nog altijd lastig. Maar met iedere dag leer ik weer bij, en zo langzaam aan weet ik steeds beter wat ik wel en wat ik niet kan doen. En dat is ook al heel wat..
Moeilijk is het zeker, vooral omdat ik altijd dacht dat als ik maar eenmaal van de stress en drukte rondom school af was, dat het dan beter zou gaan. Maar met behulp van de fysiotherapie ben ik er al wel achter gekomen dat dit niet komen gaat. Het zal de komende jaren zo blijven. Met goede en met slechte dagen.. En dan komt het stukje acceptatie weer om de hoek kijken, en dit is na drie jaar nog altijd lastig. Maar met iedere dag leer ik weer bij, en zo langzaam aan weet ik steeds beter wat ik wel en wat ik niet kan doen. En dat is ook al heel wat..
