Hoewel de sneeuw alweer een paar daagjes weg is, zoek ik nu pas de foto´s uit. Iedereen die graag foto´s maakt zal het wel herkennen, tientallen foto´s maken tijdens een wandeling en om pas weken later de foto´s weer te heropenen. Maar de foto´s vond ik te leuk om niet te delen..
Bloomon, iedereen kent inmiddels dit bekende concept denk ik wel. Het bloemen abonnement die de meest prachtige, wilde boeketten bij je thuis bezorgd. Een abonnement die niet de goedkoopste is, maar met zijn bossen wel één van de uniekste in mijn mening. Natuurlijk moet je er maar net van houden, maar ik kan deze stijl erg waarderen. Toch hield de stevige prijs mij altijd tegen. Totdat ik afgelopen week toch overstag ging en sinds twee dagen pronken deze prachtige bloemen nu op onze tv kast.
Terwijl de sneeuwvlokjes één voor één uit de lucht vallen geniet ik van de warmte van de verwarming, het plaidje over mijn benen en een vers kopje thee. Vandaag zijn wij genoeg buiten geweest, maar nu is het tijd over lekker rustig binnen te zitten. En terwijl ik de rust vind denk ik na. Ik denk na over deze blog en wat ik ermee wil. Waar ik (nog) over wil schrijven en waar over niet. Na acht jaar dagelijks te hebben geschreven is er een mooi online dagboek verschenen. Deze blog is gegroeid, zowel in bezoekers als in schrijfstijl. Het is meegegroeid met mijn leven.
Van een kladblog waar ik mijn dagelijkse, schoolse beslommeringen neer kon zetten tot aan een handwerk blog. Een handwerk blog is het allang niet meer. Althans, ik schrijf er nog wel over maar wel minder. Mijn dagen zien er nu anders uit en ik wil niet ieder borduur steekje uitlichten. Zo post ik nu een update als er echt iets tevoorschijn komt, vaak rond de halve bladzijde. Een mooie verdeling, maar hierdoor komt er ruimte vrij.
En voordat ik het wist stond de negentiende bladzijde ook alweer op het witte doek. Zoals jullie kunnen zien zijn er veel dezelfde kleuren gebruikt en waren er weinig confetti steekjes. Hierdoor borduurde het lekker snel maar raakten mijn kleuren één voor één op. En dan waren de dagen zonder peuter wel handiger om even snel op en neer te rijden voor een kleurtje borduurgaren. Maar ik borduurde gewoon fijn een stukje naar beneden en later deze week kon ik het benodigde kleurtje bijhalen.
Hoewel ik zelf niet aan goede voornemens doe, vind ik het wel een interessant onderwerp. Om te horen welke doelen mensen voor zichzelf stellen. Zelf ben ik van mening dat je iedere dag met iets kan starten of stoppen. En dan wordt het hele verhaal rondom ´Goede voornemens´ al iets minder spannend, zeker omdat je met dit soort grote afspraken/doelen jezelf al snel te veel druk op legt. En laat dat nu net iets zijn wat bij mij minder moet! Minder druk zodat die lat eindelijk iets lager komt te liggen.
Maar omdat ik het wel leuk vind om een klein beetje vooruit te kijken deel ik vandaag 6 zaken waar ik in 2019 verder mee zou willen gaan.
Maar omdat ik het wel leuk vind om een klein beetje vooruit te kijken deel ik vandaag 6 zaken waar ik in 2019 verder mee zou willen gaan.
( Bron: Dice)
De laatste update over Eleanor is alweer van September. Hoog tijd voor een nieuwe dus, al weet ik niet hoeveel er nog zullen volgen. Na het tweede levensjaar ga je toch wat minder mijlpalen en bijzonderheden met je kindje beleven. De meeste dingen zoals: staan, lopen, rennen, springen, zelf eten, traplopen, zelf in slaap vallen, zichzelf wassen, helpen met aankleden etc heeft ze al onder de knie en het wordt een kwestie van verfijnen. Momenteel zie je de grootste verandering in haar spraak en motoriek. Dus misschien dat dit de laatste update wordt, maar dan is de reeks in ieder geval mooi afgesloten..
De vele paars tinten laten je misschien afvragen of dit echt wel de Fall Fairy is. De laatste tijd borduurde ik vooral met geel-, oranje- en bruintinten maar nu zijn het vooral paars tinten. Juist deze tinten, mijn lievelings kleur, maken de jurk van de Fairy zo mooi.
Helaas werd Eleanor met eerste kerstdag ziek ( doorkomende kies, huilerig, koorts en alles erop en eraan) en dit zette door naar een heftige verkoudheid waar ze zelf veel last van had. Hierdoor sliep ze minder goed en waren de dagen lang. Niet echt ideaal voor je vakantie, maar gelukkig knapte ze na een aantal dagen weer op ( en kon mijn verkoudheid beginnen) en konden wij in de tweede week van onze vakantie genieten van ons gezinnetje en onze vrije dagen.
Als ik aan bijzondere momenten van het afgelopen jaar denk, dan blijft het in eerste instantie stil. Want 2018 was geen heel bijzonder jaar. Begrijp me niet verkeerd, het was een prima jaar maar het was geen epische jaar! Er zijn geen 'grootste gebeurtenissen' geweest. Wat ik aan de ene kant jammer vind, maar aan de andere kant vond ik de rust die er hierdoor was ook wel erg fijn.
Want 2018 was het jaar van stabiliseren denk ik. We woonden een paar maanden in ons nieuwe huis en maakten hier steeds meer een thuis van, Eleanor werd een jaar ouder en sommige dingen werden hierdoor makkelijker, ik vond mijn nieuwe routine, wij genoten van een rustige zomer en de weekenden werden vaak in het bos, thuis of in onze plaatselijke lunchroom 'Stoet' gespendeerd.
Want 2018 was het jaar van stabiliseren denk ik. We woonden een paar maanden in ons nieuwe huis en maakten hier steeds meer een thuis van, Eleanor werd een jaar ouder en sommige dingen werden hierdoor makkelijker, ik vond mijn nieuwe routine, wij genoten van een rustige zomer en de weekenden werden vaak in het bos, thuis of in onze plaatselijke lunchroom 'Stoet' gespendeerd.