Mijn borstvoeding verhaal
Omdat het vorige week 'Week van de Borstvoeding' was en je alle borstvoedings- foto's, artikelen en topics op vele accounts kon lezen besloot ik ook hier maar eens een blogje aan te wijden. Want ik had nog nooit over mijn borstvoedingsavontuur geschreven en dat is met een rede. Bij mij kwam de borstvoeding namelijk nooit op gang. Met andere woorden, ik heb nooit geen borstvoeding kunnen geven. En dat lag zeker niet aan de voorbereiding of proberen ervan, des te zuurder was het. Maar anyway, vandaag mijn verhaal.
Al in mijn zwangerschap wist ik dat ik borstvoeding wilde gaan geven. Wel zei ik er telkens bij 'mocht het lukken', want ik wist dat er altijd een kleine kans was dat het misschien niet zou lukken. Ik las vele verhalen en artikelen, praatte erover met mijn verloskundige, kocht de benodigdheden, bezochten meerdere informatie avonden en gaf een aantekening aan bij onze kraamzorg Naviva, dat ze wel iemand mochten sturen die meer training in borstvoeding had gekregen. Want dit kon.
Vlak na mijn bevalling werd Eleanor bij mij aan de borst gelegd en ze werd gelijk een natuurtalent genoemd. Het aanhappen verliep vlekkenloos en alles ging eigenlijk zoals het hoorde. Ook in de eerste dagen van mijn kraamweek volgde ik alle adviezen op en legde haar aan op verzoek. Daar tussen door kolfde ik nog, omdat wij doorkregen dat er iets niet helemaal lekker verliep. En de kolf bevestigde dit, er kwam niks. Nog geen druppel. Dus ik legde nog meer aan, ik kolfde nog vaker en ik voelde mij eerlijk gezegd met de dag meer en meer een melkfabriek, maar ach alles voor je kindje he.
Tegen dag vijf van de kraamweek had Eleanor zoveel gewicht verloren dat ze bijna onder die 10% kwam. En het huilen! Het vele huilen en onrustig zijn sloopte mij behoorlijk. Tegen deze tijd voelde ik mij geestelijk (klik) ook niet zo lekker om eerlijk te zijn en om dan ook je kindje hongerig te zien ( en te horen) is verschrikkelijk. Wij begonnen met bij voeden, maar op aanraden van de kraamverzorgster niet te veel om haar interesse in de borst niet te laten verliezen. Maar eerlijk gezegd had ze hier al een aantal dagen niet meer zo'n trek in, want er kwam toch geen voeding uit.
Ook ging ik met andere tips en een elektrische kolfapparaat aan de slag. Een prijzig dingetje maar ik wilde dit laatste ding toch nog proberen. Want eigenlijk begon ik er al wel klaar mee te raken en wilde ik liever op de fles over stappen. Máár ik had hiervoor zo duidelijk aangeven dat ik graag borstvoeding wilde geven dat eigenlijk niemand mij wilde laten stoppen. Eleanor werd niet meer aangelegd en ik kolfde alleen nog maar. Niks, nada, noppes. Op dag zes hield ik het voor gezien. Ook mijn kraamverzorgster zag de kans van slagen nog maar somber in.
Ik was toen die tijd vrij nuchter erover en vond het wel welletjes. Mijn meisje had honger en als ze bij mij haar benodigde voeding niet kon krijgen, dan gingen we over op de fles. En ergens was dit ook wel makkelijk, want Chris kon nu ook een flesje geven zodat ik bij kon slapen. Makkelijk maar ook beter, want ineens draaide mijn laatste paar kraamdagen niet meer alleen om het voeden en kolven. Ik kreeg ruimte om een 'nieuwe mama'te zijn.
Bij de nacontrole met de verloskundige kregen we het natuurlijk nog even over mijn borstvoedings verhaal. En zij vond het jammer om te horen, maar gaf aan dat ze mijn bevalling (klik) dusdanig heftig vond dat het niet ongehoord was dat dit ervoor zorgde dat de borstvoeding niet meer op gang zou komen.. Ze gaf aan dat ze het vaker mee had gemaakt. Zeker toen ik vertelde dat ik nooit geen kwaaltjes ondervond zoals bijv. stuwing. Een indicatie dat mijn onderbuik gevoel het bij het juiste eind had gehad, borstvoeding was niet voor mij weggelegd.
En vandaag de dag doet dit best wat met mij. Toen die tijd gelukkig niet, wij moesten immers ook gewoon door. Maar nu ik erop terug kijk vind ik het heel jammer, zeker in gesprek met andere moeders, de succes verhalen, de slogans dat bij 95% van de vrouwen borstvoeding mogelijk is, de afkeurende zinnen van andere moeders, het ontbreken van borstvoedings foto's voor eigen collectie en vooral voor mijn eigen gevoel. Het gevoel omdat mij de keuze ontzegd werd. Ik had gewoon geen keus, mijn lichaam maakte niks aan en er was dus ook niks om mee af te bouwen of mee te stoppen.
Dus lieve borstvoeding mama's, het is niet vanzelfsprekend. Niet alle tips, trucs, dure kolfapparaten hoeven te werken. En we mogen best wat begrip hebben voor de moeders waarbij het niet lukte of die ervoor te kiezen om geen borstvoeding te geven. Daar wordt de wereld alleen maar mooier van.
4 Reacties
Hoi Michelle,
BeantwoordenVerwijderenIk herken zoveel in je verhaal, ook bij mij lukte het niet, alleen wij hebben niet zo lang gewacht hoor.
Bij mij trok de tepel naar binnen zodat mijn zoon niets had om te pakken, ik had wel voeding, na twee dagen aanmodderen en een kind wat honger had en huilde zijn we ook over gestapt op de fles.
Ik kreeg ineens niets meer te drinken, een nat washandje kreeg ik tussen mijn lippen, ook werd ik opgebonden, was zo strak ingewikkeld dat ik bijna geen adem kon halen, de melkproductie wat op gang was gekomen moest worden stil gelegd.
Ik ben er echt heel ziek van geworden, zo erg dat ik geen bezoek mocht hebben, later mocht dat wel weer.
Zo deden ze dat vroeger, nu zal het allemaal wel anders gaan, bij bij is het al 46 en een half jaar geleden.
Gelukkig ben je niet de enigste, er zijn zoveel vrouwen bij wei het niet lukt.
Het was wel leuk om jou ervaring te lezen.
Groetjes Irma
Moedig van jou om hierover te schrijven en te blijven proberen. Moet nie gemakkelijk geweest zijn...
BeantwoordenVerwijderenHier zei ik ook altijd moest het lukken... verrast dat het nog altijd lukt
ik heb vier weken de borst gegeven wat drie weken goed liep. De laatst week was drama. Een onrustig kind, veel huilen etc. Op een gegeven moment zei ik ben er klaar mee! Hele slappe borsten geen stuwing meer. De productie was gewoon gestopt. Flesvoeding gehaald en ze dronk in 2,5 uur 3 flesjes leeg. De volgende dag had ik mijn tevreden baby van daarvoor weer! Schuldig voel ik me absoluut niet over. Heb nog geprobeerd met kolven om de productie op te hogen maar helaas dr was gewoon niets meer!
BeantwoordenVerwijderenIk snap sowieso die haat nooit van BV mamas en flesvoeding mamas. Iedereen doet wat voor hen goed voelt en de ene wil nou eenmaal wel BV geven en de andere niet. En daarbij weet je het verhaal nooit.
BeantwoordenVerwijderenIk weet nog wel dat Flynn bij gevoed moest worden in de kraamweek. Vreselijke vond ik dat. Maar gelukkig hoefde die maar één of twee keer. Toen gint de BV opeens wel goed en had hij genoeg. Ik heb trouwens ook nooit kwaaltjes gehad in het BV geven en al helemaal geen stuwing gehad. Vond de kraamverzorgende toen nog zo vreemd.
Bedankt voor je bezoek aan mijn blog.
Een reactie zou ik erg leuk vinden ♥