Bewust worden
Langzaam komt het besef. Het besef dat om met zijn drieën te blijven ook heel gezellig zou kunnen zijn. Gezellig, maar misschien ook wel goed voor ons. Langzaam komt het besef dat al die speciale eerste keren hierbij blijven en misschien ook niet meer terug komen. De eerste schattige baby pakjes, de vele knuffelsessies, die eerste dappere stapjes. Ergens vind ik het jammer dat ze bij die ene keer blijven, aan de andere kant voel ik mij ook erbij opgelucht.
Opgelucht omdat ik weet dat ook de zware tijden niet meer terug zullen komen. Niet op de manier als toen. Niet met een pasgeboren kindje als onzekere, jonge moeder. De spanningen of het kindje wel of niet gezond zal zijn. Want hoewel het vaak goed gaat, weten wij ook als geen ander dat er complicaties kunnen zijn. Ook deze keren zullen niet meer terug komen.
En wat komt er wel? Een toekomst wat om ons kleine, gezonde, mooie meisje zal draaien. Een klein krullebolletje die ik met al mijn energie, liefde en tijd zal zien opgroeien. Een klein meisje waar alle aandacht naar toe zal gaan en wanneer zij minder aandacht nodig zal zijn, mijn aandacht naar iets anders uit zal kunnen gaan. Al zei het een hobby, een vrijwilligers positie of een bijbaantje. Ergens een fijne gedachte.
Eleanor's eerste handafdrukje juni '18
De gedachte aan ons drie'tjes is aantrekkelijk. Maar toe gegeven, de gedachte dat ik nooit meer een mini mensje in mijn buik zal kunnen laten groeien is apart. Nooit meer zo'n mooie, ronde buik verhullen in een mooie zwangerschap jurk van Esprit bijvoorbeeld. Nooit meer een eerste ontmoeting, een eerste lachje.
Des te meer probeer ik mij bewust te zijn van al deze bijzondere momenten. Omdat ze misschien nooit meer terug zullen komen. En deze momenten leg ik vast. Hoe vroeg of laat ook. En deze zullen hopelijk ooit in een mooi fotoalbum eindigen of zelfs in een lijstje aan de muur..
Leg jij het opgroeien van je kindje vast?
Dit artikel is in samenwerking met Esprit geschreven.
Wil je ook samenwerken? Lees dan mijn Disclaimer en contact pagina door.
6 Reacties
Ik was stiekem al verbaast waarom opeens die naam voorbij kwam in je blog. Maar toegeven dat het bij 1 blijft is lastig, vind ik ook! Maar hier nog een keer naar het ziekenhuis is geen optie.
BeantwoordenVerwijderenIk maak foto's en wil daar fotoboekjes van maken.
Ik snap je keuze helemaal! Al lijkt het mij een hele lastige om te maken. Fotoboeken zijn altijd goed he ;)
VerwijderenJazeker. Herrineringen zoals bv 1ste pakje houden we bij. En fotos,...
BeantwoordenVerwijderenEen eerste pakje blijft bijzonder he ;) Leuke herinneringen!
VerwijderenIk plak alle foto's in een fotoalbum. In ieder geval van het eerste jaar en daarna ga ik denk ik over op voorgedrukte fotoalbums, scheelt een hoop tijd hihi. Maar dat ouderwets plakken heeft ook wel wat! Je beleeft alles even opnieuw! En stiekem voel ik nog een beetje twijfel bij je over een tweede kindje, kan dat kloppen? En dat kan ik me helemaal voorstellen, want ik zou ook dolgraag nog eens zo'n trappelend kindje in m'n buik willen voelen. En inderdaad, het is soms pittig en dat zal het dan ook worden. Alhoewel je wel een berg meer ervaring hebt inmiddels! Bij twijfel (en okee dan wel vaak bij kleinere beslissingen) vraag ik mezelf 'hoe zou ik het graag willen zien' en 'kan ik het aan?'. En dat helpt me altijd om meer duidelijkheid te krijgen.
BeantwoordenVerwijderenFijne avond!
Klopt, heb je goed opgevangen. Ik blijf het een moeilijke kwestie vinden. En daar zal ook nog wel eens een blogje over komen denk ik. Voor nu zou ik het sowieso niet willen. Maar over een paar jaar, wie weet!
VerwijderenBedankt voor je bezoek aan mijn blog.
Een reactie zou ik erg leuk vinden ♥