Over een paar dagen wordt onze kleine dreumes alweer anderhalf jaar oud. En daarmee maakt zij mij gelijk ook al anderhalf jaar mama. Deze anderhalf jaar was een grote ontdekkingsreis, die zoals jullie wel weten voor mij persoonlijk wat hobbels en bobbels had. Een ontdekkingsreis in het moederschap maar ook bij mijzelf, want je gaat over zoveel nadenken! Niet alleen over wat goed is voor je kindje, maar ook wat voor jouw goed voelt. 

Je gaat nadenken over hoe je zelf in elkaar zit en wat je doet. Je hebt verwachtingen en wensen en oh jongens wat waren die verwachtingen van mij anders! Ik dacht, omdat ik van mijzelf verzorgend en geduldig ben ingesteld, ik het moederschap wel 'eventjes'op zou pakken. Ik zou hier al mijn liefde, energie en tijd in kunnen steken. In haar, in onze kleine Eleanor. En dat viel mij toch wat zwaarder als gedacht. En nu anderhalf jaar later kan ik dit plaatsen. Ik weet nu hoe het zit, voor mijzelf dan. Want iedereen ervaart het ouderschap anders, en ieder kindje en papa en mama is anders, en dat is ook goed. Dit is mijn ontdekkingstocht, met mijn hoogte- en dieptepunten.

Nu anderhalf jaar verder ontdek en accepteer ik iedere dag iets meer de aard van ons meisje. En hoe ik hier als gevoelig persoontje op reageer. En ook leer ik hierbij hoe ik het voor mijzelf makkelijker kan maken. Want hoewel ik gevoelig ben, denk ik ook dat onze Eleanor een gevoelig meisje is. Een meisje die zoveel wil en al denkt dat ze zoveel kan. Een meisje die hierdoor vaak zoveel frustratie en verdriet ervaart, omdat ze simpel weg nog te klein voor de meeste activiteiten is. Ons meisje die zo nieuwsgierig is en zo graag dingen (zelf) wil ondernemen en zich hierdoor al zo vlug ontwikkeld.

Ons meisje die met de week nieuwe dingen leert. Dingen waarbij ik vaak manlief met een vragende blik aan kijk 'Hoe dan? Ze is nog zo klein..' Maar ze doet het toch maar. En dit is uitdagend, zowel voor haar als voor ons. Eleanor is zeker niet het rustigste of stilste meisje.  Het is continue schakelen en ik merk dat ik hier nog wel eens moeite mee heb. Ik houd van ritme, rust en duidelijkheid. En onze dreumes denkt hier vaak anders over. Over het ritme trouwens niet, dit heeft ze duidelijk nodig. Een ondernemend meisje, maar wie er ook zorgt dat ik uit mijn stulp kruip.

Een uitdagend karaktertje die vermoeiend maar ondertussen zo ontzettend leuk is. Een zorgzaam, nieuwsgierig klein meisje waarvan ik nog steeds niet kan geloven dat Chris en ikzelf dit op de wereld hebben gezet. Een klein meisje waar we soms onze handen aan vol hebben, maar waarvan wij ook steeds meer liefde ontvangen. Een knuffel met twee armpjes of een kus onder veel gegrinnik.  

Een klein meisje die eindelijk beter slaapt en ook zich ook stukken fijner in haar vel voelt. Een klein meisje die nog zoveel moet leren, en alles het liefste alleen doet. Maar gelukkig mogen wij haar begeleiden. Anderhalf jaar mama, misschien wel het moeilijkste en uitdagendste wat ik tot nu toe heb mogen ervaren maar ook gelijk het mooiste. En ondanks dat het niet altijd makkelijk en leuk is, wordt het voor mijn gevoel wel steeds leuker. Steeds meer groei ik in mijn rol als mama, eindelijk begint het 'goed' te voelen. En daarvoor ben ik dankbaar. Dankbaar voor alles wat Eleanor heeft geleerd, maar ook wat ik zelf heb geleerd.  Op naar nog veel meer mooie jaren samen ♥