Ik zocht onze babyspulletjes uit

by - februari 25, 2018



Na mijn artikel 'Nog een kindje?' (klik) kwamen er verschillende reacties los. Van bekenden maar ook van onbekenden. Sommigen snapten mij volledig en anderen hadden hun vraagtekens erbij. Helemaal prima, want iedereen ervaart dingen anders en heeft er natuurlijk een eigen mening over. De laatste tijd kreeg ik de vraag over een tweede kindje bij het Mama cafe bijna dagelijks. In het begin gaf ik wat onzeker mijn antwoord, want hoewel het voor nu duidelijk is wil het niet zeggen dat onze mening in de toekomst misschien nooit zal veranderen. De meeste moeders konden zich er niets bij voorstellen. 'Maar' één kindje. Maar later begon ik mij af te vragen of ik mij dit wel moest aantrekken, want een tweede kindje is niet niks. Dat doe je niet zomaar eventjes.


Ons ideaal beeld, in mijn zwangerschap, was twee tot drie kindjes. Nu wij eenmaal een lief dreumesje rond hebben lopen is dit ideaal beeld veranderd. Wij weten nu beter wat het inhoud om ouders te zijn. Logische want dit kan je enkel ontdekken door het mee te maken. Door het zelf te ervaren. Ook al ken je nog zoveel kindjes of pas je wel eens op, een eigen kindje hebben is nu eenmaal anders. Het is dag én nacht, iedere dag van de week. 

Onze dreumes is geweldig, lief en nieuwsgierig. Ze gaat graag op ontdekking uit en mede hierdoor is ze denk ik ook erg snel met haar ontwikkeling. Maar dit brengt ook uitdagingen met zich mee. Onze dreumes is ongeduldig, soms een tikkeltje driftig en eigenwijs. Een pittig meisje waar je strak mee moet zijn in de opvoeding. 


Ondanks dat ik vaak van andere moeders hun wens voor een tweede, een derde of een vierde rond deze leeftijdsperiode hoor, is het bij mij nog stil. Nog steeds is er geen wens voor een tweede. en dat is natuurlijk prima. Misschien komt dit door ons eigenwijze dreumes'je waar ik al mijn tijd, liefde en aandacht aan schenk en misschien ligt dit aan mijn hooggevoelige persoontje. Ik vind het voor nu goed zo. Ik vind het genoeg zo. Ons gezin voelt voor nu, voor wat ik aan kan compleet. Wij gaan ons nu richten op de toekomst. Op de toekomst samen met ons kleine meisje wat steeds groter, ouder en zelfstandiger zal worden.

Laatst had ik besloten om onze baby artikelen uit te gaan zoeken. Sommige items zal ik voor later bewaren. Dit zullen vooral de bijzondere kleertjes zoals het geboorte pakje, het eerst gekochte kledingstuk, het eerste jurkje etc zijn en natuurlijk mijn zelfgemaakte speeltjes voor ons meisje. De andere items zullen worden gescheiden op netheid. Alles wat nog schoon en netjes is zal op Marktplaats komen te staan. En wat nog een ronde mee kan of wat niet wordt verkocht, zal naar het goede doel gaan.

Haar geboortepakje

En hoewel er geen wens voor een tweede kindje is, was dit best wel een dingetje. Al die kleine kleertjes nogmaals in je handen. Haar eerste slofjes weer zien. Die ieniemienie rompertjes waar ze al dik een jaar niet meer in past.. Ja het was toch wel een dingetje om het definitief uit te zoeken. Maar ik maak er liever een ander kindje blij mee, dan dat het op onze zolder ligt te verstoffen. En als die wens voor nog een kindje er ooit mag komen, dan is alles zo weer opnieuw aangeschaft. Vijf dozen zijn er uitgezocht. Vijf dozen zijn gesorteerd en zullen binnenkort één voor één hopelijk steeds leger worden.. Want om nu de dozen te blijven opsparen tot dat ze een jaar of tien is zie ik persoonlijk niet zitten..

Er is ruimte gekomen. Op onze zolder maar ook in mijn hoofd. 

You May Also Like

5 Reacties

  1. Wat fijn dat je er ook weer andere mensen blij mee kunt maken :-). Het lijkt me wel moeilijk dingen wegdoen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De vraag is soms lastig he, vooral de mening die je er dan even ongezouten bij krijgt... Hier krijg ik hem ook vaak en ik antwoord bruut dat ik geen hormooninjecties en inwendige echo's meer zie zitten... Dan haken ze eigenlijk wel af ;)

    Hier ben ik ook altijd de kleertjes aan het uitzoeken, haar 1e pakje ligt ook nog hier in huis ;) sommige dingen bewaar je he

    BeantwoordenVerwijderen
  3. O vervelend dat ze ook werkelijk vragen. Bij mij is dat gelukkig niet zo. Omdat mijn zwangerschap alles behalve soepel liep. Maar fijn om alles zo op te ruimen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik denk ook wel eens iets, in mezelf, in stilte, over hoeveel of hoe weinig kinderen iemand heeft. Zelf zou ik dat niet snel zomaar in iemand's gezicht zeggen. (Behalve dan die ene keer dat ik naast een babywagen stond en zei: 'Nou, ik heb zelf toch liever een puppie, hoor'). En toch, bewust kinderloos, begrijp ik je wel, hoor. Eén kind is ook prima, als je dat bij jezelf als 'okay' voelt. Ik ben als enigskind opgegroeid en dat is niet zielig, stom of vervelend geweest. Als ik al gevraagd werd, waar mijn moeder bijstond, of ik toch niet graag een baby-broertje-zusje wilde, zei ik altijd eigenwijs: "Nee. Ik wil een oudere broer'. Ik was een dondertje.
    Het leuke van puppies is trouwens (want die heb ik dus idd wel) dat ik bijna alle puppiespullen kan bewaren :D Mijn kleine chi heeft nog zijn allereerste knuffel... maar ik bedenk me nu wel dat zijn puppie-winterjasje heb al een paar jaar niet meer past. Ik zal het ook eens naar de kringloop brengen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb meteen even je artikel gelezen waar je naar linkte. Terug naar deze... het is ook wel een ding om je baby kleertjes weg te doen. Dat snap ik ook wel. Vooral ook omdat sommige kledingstukken zo mooi zijn, maar die zijn dan maar zo kort gedragen. Ik had bedacht om op de Koningsmarkt te gaan staan met kinderkleding. Dat verkoopt in ieder geval veel beter en sneller dan marktplaats. Ik geef ook dingen gratis weg, maar wil niet alles weg geven.

    BeantwoordenVerwijderen

Bedankt voor je bezoek aan mijn blog.
Een reactie zou ik erg leuk vinden ♥