Al vanaf dat Eleanor heel klein was, zagen wij dat zij problemen had om in slaap te komen. Als ze eenmaal sliep, was het probleem voorbij maar om haar eerst in slaap te krijgen.. pfoe dat was nogal een dingetje. Na drie weken rondjes lopen, troosten, checken en flesjes geven kregen we de tip om eens een Inbakerdoek te gebruiken.  Ik kocht er eentje via Marktplaats, een Paco Piccolo om het eens uit te proberen. En  vanaf de eerste avond en nacht heeft het geholpen! Geheel verbaasd zaten wij telkens op de bank 'Ze slaapt!' Ook duurde het niet lang voordat ze de nachten ook doorsliep!

Hartstikke trots en dankbaar antwoorden wij steeds hetzelfde op de vraag of ze al doorsliep. Gelukkig konden wij nog steeds hetzelfde antwoord geven. Totdat ze vijf maanden werd en wij moesten afbouwen met de Inbakerdoek. Vanaf deze leeftijd mag het eigenlijk niet meer aangezien ze te bewegelijk en te sterk voor de inbakerdoek werd. De doek kreeg ze langzaam maar zeker zelf los, dus het was ook tijd om af te bouwen. Helaas voor ons was dat ook het einde van het doorslapen s'nachts. Overdag ging het prima, maar s'avonds en s'nachts was het weer een mini drama. Veel rondje lopen, troosten, slaapzakjes proberen en flesjes gingen erdoor heen. Ze begon langzaam met tandjes krijgen en een sprongetje dus wij deden wat wij dachten dat het beste voor haar was.

Totdat de gebroken nachten en de drama avonden mij opbraken. Iedere avond zat ik er óf doorheen óf met spanning op de bank. Daar is een zachte en gevoelige persoonlijkheid aan te danken. Ik kreeg van het Consultatie bureau de tip om slaaptraining toe te passen. Met een gecontroleerde slaaptraining leer je jouw baby het proces van zelfstandig in slaap vallen en door te slapen. Dit doe je door hem of haar een vertrouwd en geborgen gevoel te geven. Mama en papa zijn immers nooit ver weg en komen regelmatig even langs. Ik kreeg een dag later het informatie boekje opgestuurd en wij gingen dezelfde avond nog aan de slag.

Als ze huilde, wat ze standaard iedere avond deed soms zelf enkele uren, gingen wij er na vijf minuten heen. Wij troosten haar zonder haar op te tillen en alleen met woorden en een zachte aanraking op haar bolletje. Wij herhaalden telkens dezelfde zin en gingen na één minuut de kamer weer uit. Vaak zette ze het gelijk weer op het krijsen. En dat is het moeilijk! Laten huilen en wetende dat je er over een paar minuten pas weer heen mag. Om ons te helpen zette wij een wekkertje, want zeven minuten lang naar een huilende baby luisteren duurt lang! 

Na zeven minuten laten huilen gingen we weer even bij haar langs. Na één minuut verlieten wij de kamer weer en vervolgens ging het wekkertje op negen minuten, daarna elf minuten, daarna 13 minuten en zo verder.  Na een paar dagen zagen wij verbetering. Steeds vaker was het niet meer nodig om een derde keer heen te gaan en leerde ze zelfstandig in slaap te vallen. De avonden werden snel alweer gewoon en relaxt. Een welkome verandering! Wij besloten om dit later ook voor de nachten toe te passen, want telkens met haar nachtfles hadden wij het idee dat ze hier wakkerder van werd dan dat wij haar lieten liggen.  

Dus wij gingen weer aan de slag met de slaaptraining, met veel tegenzin eerlijk gezegd. Want s'nachts wil je zelf ook slapen en geen wekkertjes zetten, eruit gaan en weer een wekker zetten. Maar goed, in onze week vakantie begin Augustus besloten wij om de slaaptraining te starten. De eerste nacht vond ik spannend, hoe zou ze reageren? Hetzelfde als anders. Stipt om vier uur s'nachts werd ze wakker voor haar flesje, maar in plaats van melk kreeg ze een aai over haar bolletje. De eerste nacht hebben wij anderhalf uur de slaaptraining toegepast, de tweede nacht sliep ze door en de derde nacht sliep ze binnen een half uur. De nachten daarna sliep ze óf door tot zes uur, half zeven of werd ze één keertje per nacht wakker. Bij deze nachten lieten wij haar eerst even liggen en vaak viel ze zelf alweer in slaap.

Geheel verbaasd sliepen wij voor het eerst in 4 maanden de nachten weer door! En wat heerlijk was dit toch! Ik kon de batterij weer opladen en kon meer prikkels verwerken. Een klein beetje verbaasd vroeg ik mij af of wij dit niet veel eerder hadden moeten doen, maar ze leek er juist nu zo klaar voor. Voor diegenen die het ook wat lijkt, ik zou het eens uitproberen! Je hebt niks te verliezen. Ik moet wel eerlijk bekennen dat het begin zwaar is! En juist in dit begin moet je doorzetten, het is heel normaal dat je kindje twee a drie weken erover doet voordat hij of zij beter doorslaapt. Dus houd vol en doe het vooral samen! Wissel elkaar af en maak goede afspraken hierover. Ik ben benieuwd of het jouw wat lijkt en of het jouw ook geholpen heeft. Succes!