Samen naar de kinderboerderij
Zo één keer in de twee weken spreek ik met mijn maatje af. Dit is een autistische mevrouw van 36 jaar waar ik als vrijwilliger af en toe mee afspreek om samen iets gezelligs mee te gaan doen. Tijdens mijn zwangerschap, zo rond de 20 weken ben ik hier mee begonnen. Het leek mij een mooi idee om iets voor iemand te kunnen betekenen. En omdat ik geen baan heb, leek het mij gelijk een mooie manier om toch mijn steentje bij te kunnen dragen. Misschien dat het niet veel lijkt, maar toch kijkt mijn maatje hier telkens erg naar uit. Want naast haar dagbesteding komt ze weinig onder de mensen. En ik kijk er eerlijk gezegd ook wel naar uit, want vooral nu met Eleanor kom ik ook minder snel onder de mensen.
Mijn maatje kijkt er trouwens niet alleen naar uit om mij te zien, maar ook Eleanor. Ze is helemaal gek op haar en toen ik opperde om samen met z'n drieën naar de kinderboerderij (klik) hier vlakbij te gaan, hoefde ze niet lang na te denken.
Terwijl Eleanor nog lekker lag te slapen, dronken wij ons eerste kopje koffie. Eventjes bijkletsen want wij hadden elkaar alweer een tijdje niet gezien.. De griep doet zijn ronde en ook mijn maatje werd er een tijdje geleden door geveld. En als je elkaar dan een tijdje niet ziet, heb je des te meer te vertellen! Al kletsend liepen we samen naar de kinderboerderij. Natuurlijk goed ingepakt, want het was erg koud. -6 gaf mijn app aan.
En dat was ook aan de natuur te zien. Overal lag een klein laagje rijp overheen. Een klein laagje aan fijne ijshaartjes, althans zo leek het als je dichterbij kwam om ze te bekijken.
Terwijl de dieren van hun middageten genoten, genoten wij van het uitzicht. De combinatie van deze leuke diertjes en besneeuwde velden gaven een mooi gezicht.
Maar het werd tijd om door te lopen. De koude wind zorgde ervoor dat we weer naar binnen wilden voor een tweede kopje koffie. Het was eigenlijk net iets te koud en te kaal op de kinderboerderij. Veel dieren stonden binnen om te schuilen tegen de kou. Ik beloofde mijn maatje dat we tegen de lente er nog eens terug zullen komen, om te genieten van alle jonge beestjes en bloeiende bloemetjes.
En toen had dit kleine meisje haar eerste bezoekje aan de kinderboerderij er al opzitten. Al betwijfel ik mij of ze er iets van mee heeft gekregen, want ze heeft de hele weg lekker liggen slapen..
9 Reacties
Wat een fijn uitje waarbij je mooie foto's hebt gemaakt! Het zal mij nog steeds niets verbazen als je hier ooit professioneel iets mee gaat doen (huisdierfotografe ofzo ;-) )
BeantwoordenVerwijderenZo leuk, en wat zijn je foto's mooi geworden.
BeantwoordenVerwijderenPrachtige foto's zijn het geworden! En leuk zo'n maatje :).
BeantwoordenVerwijderenIk ben drie weken geleden ofzo ook nog met Flynn naar de kinderboerderij geweest maar hij vond de dieren hartstikke eng helaas en wilde lieve spelen. Agh ja ook prima. Hij gaat het vast wel een keertje leuk vinden (:
Wat goed dat je dit doet. Ik heb veel ervaring met autisme en ik weet hoeveel een uitje kan beteken voor iemand :-). Wat een lieve foto's!
BeantwoordenVerwijderenAh wat een schatje is je dochter. Prachtige foto van haar. Wat goed dat jij vrijwilligerswerk doet en zo te lezen doe je het heel graag.
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk uitje! Mooie foto's heb je gemaakt ook!
BeantwoordenVerwijderenLeuk uitje. Mooi dat je dat met je maatje doet. Hier nog iet naar kinderboerderij met stijn geweest. Is nog steefs dicht vanwege vogelgriep.
BeantwoordenVerwijderenEen mooi uitje met hele mooie foto's!!!
BeantwoordenVerwijderenEcht genieten, wat een mooie foto's! Ik vind het winterse sfeertje altijd zo fijn en hoop eigenlijk dat er nog wat achteraan komt. :-) Wat gezellig om dat met je maatje te doen. En makkelijk dat Eleanor heerlijk doorslaapt!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Marijke
Bedankt voor je bezoek aan mijn blog.
Een reactie zou ik erg leuk vinden ♥