Mommy Monday | Lachen, sprongetje en samen wandelen
Afgelopen zaterdag was ons kleine meisje alweer tien weekjes oud! Als mensen mij vragen hoe oud ze is, moet ik toch altijd eventjes nadenken. De dagen gaan momenteel zo snel dat ik het soms echt even niet meer weet, vaak schat ik haar dan veel ouder in. Maar niets is minder waar, dit kleine moppie is toch echt nog maar tien weekjes jong. En wat heeft ze al veel geleerd in deze tien weken!
De laatste tijd lacht ze bijvoorbeeld steeds vaker. Vooral als je haar s'ochtends voor het eerst weer uit haar bedje haalt. Terwijl ik rustig haar inbaker doek los maak, begint ze zich al uit te rekken. Eenmaal eruit gaan de armpjes helemaal in de lucht en komt de eerste, brede grijns te voorschijn. En als je dan ook nog tegen haar gaat praten, is het helemaal feest! Zo leuk om s'ochtends zo begroet worden! Ze lacht niet alleen naar ons trouwens, maar ook naar mijn ouders. Zo leuk om te zien dat ze andere mensen nu ook begint te herkennen!
En terwijl zij mensen begint te herkennen, dacht ik een ritme bij haar te ontdekken. Maar helaas was dit van korte duur. Je hoort mensen wel eens zeggen dat als je eenmaal iets hebt ontdekt, dat het de volgende dag zo weer anders kan zijn. En dat is ook echt zo! Ik heb het idee dat ze de laatste paar dagen weer in een sprongetje zit. Een sprong waarbij ze s'middags ineens wakker is en ook s'avonds niet meer naar bed wil. Het enige wat ze dan wel wil is lekker bij je zitten en meer drinken. Prima op zich maar ik zou haar graag wat meer ritme en structuur aanbrengen. Nu weet ik dat je niks kan forceren bij zo'n kleintje, dus wij gaan momenteel weer mee met haar nieuwe ritme.
En dit nieuwe ritme heeft natuurlijk ook zijn leuke kanten. Zo is ze s'middag ineens vaker wakker en als ze haar buikje dan vol heeft, vermaakt ze zich ook prima eventjes in de box. Lekker kijken naar de muziekmobiel boven haar of met haar nieuwe girafje. Ja ja wij zijn overstag gegaan en hebben ook een Sophie de giraf voor haar gekocht. En als ze dan uitgespeeld is, is het tijd om lekker bij mama op schoot te liggen. Meestal valt ze dan wel weer lekker in slaap. En ach met zo'n kleintje op schoot kan je nog prima een serie'tje kijken.
Van de week ben ik ook voor het eerst met haar wezen wandelen s'middags. Natuurlijk ga ik wel vaker alleen met haar op pad, maar eigenlijk nooit zo eventjes om te wandelen. Vaak laat ik haar liever slapen, want voordat ik haar aangekleed en beneden bij de kinderwagen heb is ze toch wel weer erg wakker. Op zich is dat niet zo heel erg, want tijdens het wandelen schud ze wel weer heerlijk in slaap. Maar de gedachte dat ze dan misschien de rest van de middag niets meer wil, dat weerhoudt mij dan toch wel vaak. Maar aangezien ik mij niet door angst/twijfel wil laten leiden, heb ik het van de week toch geprobeerd.
Het was heerlijk om eventjes met haar alleen te wandelen. De natuur, het kleine laagje sneeuw, de koele lucht.. alles was zo fijn. Alleen de rest van de middag niet zo. Mijn twijfel werd dus werkelijkheid en ze wilde de hele middag van alles niets meer. Gewoon dikke pech, een combinatie van een drukke week, haar sprongetje en pech denk ik. Nu is het alleen de kunst om mij deze week niet te laten weerhouden en haar gewoon weer lekker in te pakken en samen erop uit te trekken. Herkennen meer (nieuwe) moeders deze terughoudendheid?
6 Reacties
Ach, wat is het toch een mooi meisje! 10 weken al.... jeetje!
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk kan ik je als moeder van 2 volwassen zonen bestoken met adviezen en mijn mening, maar dat doe ik lekker niet, je moet er zelf je weg in vinden. Ieder kindje en ieder ouder is immers anders en wat is precies het juiste om te doen? Een gebruiksaanwijzing krijg je er niet bij en dat is maar goed ook ;-)
De tijd gaat hard, 10 weken al weer. :) Ik kan me het stiekem wel voorstellen die terughoudendheid, ben benieuwd hoe dat straks hier gaat.
BeantwoordenVerwijderenleuk he, maar wat gaat de tijd toch snel! geniet zoveel je kan, want ze worden zo vlug groot!
BeantwoordenVerwijderenWat heerlijk dat het zo goed gaat! Lijkt me zo leuk als je kindje naar je lacht!
BeantwoordenVerwijderenWat heerlijk dat wandelen :-). Zeker met dit zonnige weer. Wat een lieve lachfoto :-).
BeantwoordenVerwijderenO, ik vind een ritme zo moeilijk om te vinden. En soms hebben we ie heel duidelijk en goed, en een maand later is het toch weer anders.
BeantwoordenVerwijderenVind het fijn wakker worden als stijn lachend wakker wordt of babbelt.
Die terughoudend is zeer herkenbaar. Alleen van de fysio van stijn mag ik ook niet zoveel op pad. Hij is erg gevoelig en moeten veel rust in bouwen. Anders is hij ritme kwijt. En daardoor eet hij niet, slaapt en drinkt hij niet.
Maar wat wordt ze al een mooie grote dame.
Bedankt voor je bezoek aan mijn blog.
Een reactie zou ik erg leuk vinden ♥