Eleanor | Één week oud
Alweer elf dagen geleden is ons kleine meisje geboren. Elf dagen geleden was ik nog alleen de 'vrouw, dochter en zus van' en nu is ook de titel van mama erbij gekomen. Een prachtig geschenk. Ik had graag met zeven dagen een blogje willen plaatsen maar met zo'n klein hummeltje kom je de eerste tijd echt nergens aan toe! Omdat ik mijn blog niet wil verwaarlozen - en omdat ik heel graag over haar wil gaan schrijven- zit ik nu in alle rust na haar ochtend voeding dit artikeltje te typen.
De bevalling.
Laat ik maar eens bij het begin starten, haar geboorte. Ik weet nog niet of ik echt mijn bevallingsverhaal hier op Kersenbloesems ga delen, maar een klein stukje wil ik er wel over kwijt. Op vrijdag 11 november om kwart over zes s'ochtends begonnen de weeën. De gedachte dat wij deze dag papa en mama zouden worden schoten gelijk door mijn hoofd, slapen was er niet meer bij. De adrenaline stroomde door mijn lichaam en ik maakte enthousiast Chris wakker. Maar helaas werden wij deze dag nog geen papa en mama. De (rug)weeën waren er wel, maar onregelmatig en niet krachtig genoeg. Een paar controles van de verloskundige, een pittige nacht, handmatige gebroken vliezen en vele rugweeën later besloot de verloskundige op zaterdagochtend dat ik toch naar het ziekenhuis moest gaan. Hier kreeg ik een infuus en weeënopwekkers. Mijn lichaam had er niet zoveel zin meer in en de weeënopwekkers hebben ze vijf keer moeten ophogen! Na een slopende 38 uur werd dan eindelijk ons mooie meisje zaterdag 12 november om 16.12 uur geboren. Helemaal uitgeput maar ontzettend blij mochten wij dezelfde avond nog naar huis.
Onze kraamweek
Na deze lange bevalling kon ik eindelijk thuis lekker bijkomen. Ik voelde mij de volgende dag verbazingwekkend goed en wilde niets van ons kleintje missen. De kraamverzorgster was een vriendelijke en spontane vrouw. Ik geloof dat wij ontzettend geluk hebben gehad met deze lieve vrouw want we keken iedere ochtend weer uit naar haar komst. Ook Bentley vond het wel gezellig. Ze betrok Chris overal mee en daarom voelde het echt als 'onze' kraamweek en niet alleen die van mij.
De kraamweek heb ik vooral in de woonkamer doorgebracht en niet in bed. Zoals ik net al schreef, ik wilde niks van ons kleintje of van de uitleg van de kraamverzorgster missen. Iets met niet kunnen loslaten heeft dat te maken. Van te voren konden wij ons maar moeilijk voorstellen wat een kraamverzorgster heel de dag bij ons zou willen doen, aangezien wij klein wonen. Maar wat was ik blij met die dagen zeg! Eleanor had tijdens de bevalling veel vruchtwater ingeslikt en was de eerste dagen erg misselijk. Tel hier bij op dat mijn borstvoeding niet op gang wilde komen en dan heb je een hele misselijke maar tegelijkertijd ook hongerige baby. Die eerste dagen en nachten waren hierdoor erg pittig. Na overleg met de verloskundige zijn wij gaan bij voeden, dit verliep in het begin erg lastig omdat ze zo misselijk was maar na een paar dagen hield ze de voeding beter binnen en zagen wij haar opknappen.
Terwijl zij zich beter ging voelen, voelde ik mij juist slechter. Ik maakte mij constant zorgen, was heel onzeker, kon zo in huilen uitbarsten en de spanningen in mijn lijf zorgden ervoor dat ik ook niet meer sliep. Ik kon het gewoon niet meer overzien. De vakjes waren voor mijn gevoel vol en ik kon niet genieten van het feit dat ik net moeder was geworden. Na een gesprek met zowel de kraamverzorgster als de verloskundige besloten wij gezamenlijk dat wij de huisarts erbij gingen halen. Zo gezegd zo gedaan. Na een voorgeschreven recept voelde ik mij gelukkig na een paar dagen alweer beter. Was het toch die lange bevalling? Het feit dat de borstvoeding - ondanks alle tips, trucs, automatische kolf etc- nog steeds niet op gang wilde komen? Mijn onzekere karakter? Het slaap tekort? Of misschien was het gewoon alles bij elkaar. Lichamelijk was er veel gebeurd maar geestelijk natuurlijk ook. En dat laatste heb ik echt onderschat!
Ergens voel ik mij schuldig dat ik niet optimaal heb genoten van mijn kraamweek. Dat die roze wolk eerder licht grijs was. Maar inmiddels - nu ik mij weer wat beter voel - weet ik ook dat Eleanor er ook niets aan heeft als ik instort. Naast mama blijf ik natuurlijk Michelle en daar moet ook ruimte voor blijven. Ik ben dan ook blij dat ik ondanks dat ik het heel moeilijk vond, het heb aangegeven. Dit zorgde voor fijne gesprekken waar ik niet alleen energie maar ook herkenning uit haalde. Ook Chris snapte mij hierdoor beter en kon mij ondersteunen waar het nodig was. Zonder hem was ik deze dagen en nachten echt niet doorgekomen ♥
Toen Eleanor precies één week oud was, trok de kraamverzorgster de deur achter zich dicht. Een moment waar ik erg tegen op zag maar wat uiteindelijk erg mee viel. We hebben de volgende dag heerlijk ontbeten, vonden een klein beetje onze eigen routine terug en zijn voor het eerst met haar op visite gegaan. Voor mijn gevoel kan het genieten nu echt beginnen!
13 Reacties
Probeer er van te genieten!
BeantwoordenVerwijderenoch wat een plaatje, wat een geluk!!!
BeantwoordenVerwijderenGefeliciteerd
Het is ook een hele verandering om moeder te worden. Ik herken heel veel dingen, maar dan bij mijn tweede kindje. Helaas ook geen roze wolk, daarbij dan nog gedoe met kraamzorg. Ben nog steeds helaas niet de oude, ik heb het erg zwaar. Ik hoop dat jij je wel snel beter voelt en je ritme kan vinden. Geniet lekker van je baby, ze worden zo snel groot!
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt mij ook niet niks om moeder te worden. Jouw hele lichaam heeft hard gewerkt en je moeder instinct begint te werken. Het is een prachtig meisje, probeer ervan te genieten!
BeantwoordenVerwijderenNogmaals van harte gefeliciteerd met jullie prachtige dochter! Het lijkt me ook ontzettend emotioneel om moeder te worden, ook omdat een bevalling natuurlijk niet niets is. Hopelijk vinden jullie snel ritme en kan het genieten beginnen!
BeantwoordenVerwijderenHoi Michelle,
BeantwoordenVerwijderenIk herken heel veel dingen die je beschrijft,dit gebeurt vaak hoor, de kraamtranen wordt het ook wel eens genoemd.
Er gebeurt nogal wat op hormoon gebied.
Ik hoop dat je snel weer een beetje de oude Michelle wordt, geef het de tijd.
Je hebt een prachtige dochter gekregen, dan ben je snel alle pijn die het met zich mee heeft gebracht vergeten, alhoewel ik ben mijn bevalling nooit vergeten hoor, terwijl het al bijna 45 jaar geleden is.
Nogmaals geniet van je dochter en probeer samen met je man het ritme weer te vinden.
Groetjes Irma
Wat is het een prachtig meisje en jij een prachtige moeder, het staat je goed ;-)
BeantwoordenVerwijderenAlle begin is moeilijk en zeker als het gepaard gaat met zo'n grote verantwoordelijkheid. Nog even wennen, en je kan je je niet meer voorstellen dat jullie eerst met z'n tweeen waren ;-)
Zo een mooie foto van jullie tweetjes. Ja het zal in het begin wel wennen worden. Ik ben zelf nog geen mama maar heb wel al verhalen gehoord van vrienden. :)
BeantwoordenVerwijderenEen mooi blogje, ik vind het wel knap dat je het zo verwoord!!! Was wel erg benieuwd inmiddels naar je ervaring. En wat zijn jullie een mooi plaatje.
BeantwoordenVerwijderenWat een heerlijke foto van jullie samen! En we hebben het al even gehad over die roze wolk en het is helemaal niet gek dat je die niet gehad heb. Want kijk ook naar wat je allemaal doorstaan hebt. En het is ook allemaal niet niks natuurlijk, bevallen en dan meteen hoppa moeder zijn. Je wordt toch wel even zo het diepen in gegooid. En vanaf nu lekker genieten <3!
BeantwoordenVerwijderenIk kan me goed voorstellen dat het niet altijd een roze wolk was, alles is toch nieuw, dus daar horen ook strubbelingen bij. Het moederschap staat je geweldig, wat een lieve foto! Ik hoop dat jullie snel je draai vinden en lekker kunnen genieten van de kleine meid!
BeantwoordenVerwijderenInmiddels dus 13 dagen :-)
BeantwoordenVerwijderenHet geeft niets dat je niet op die roze wolk zat. Het is ook niet niks wat er is geweest het afgelopen jaar. Nu je dan eindelijk moeder bent komen er ook hele andere dingen op je af en je moet ook alles nog verwerken. Neem daar je tijd voor en heel goed dat je naar de HA bent geweest.
Heerlijke fotootje ;-))))
Klinkt al een pittige bevalling. En ja de eerste weken zijn een rollercoaster. Ik ken ook geen roze of blauwe wolk. Ik hoop dat je snel weer de oude bent. Bij mij duurt het lang voordat de energie er weer is. Maar je hebt een mooi dametje gekregen.
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je bezoek aan mijn blog.
Een reactie zou ik erg leuk vinden ♥