Met het aanbreken van deze nieuwe zwangerschapsweek, heb ik ook weer een mijlpaal bereikt. 37 weken zwanger, officieel zou ze vanaf nu zonder problemen geboren mogen worden. Thuis of in het ziekenhuis. Als je thuis wilt bevallen - zoals ik- is dit wel een magische grens. Natuurlijk kan het nog zo zijn dat wij alsnog naar het ziekenhuis moeten, maar deze grens heb ik in ieder geval al behaald!

Hoe die dagen toch zo snel voorbij vliegen is mij een raadsel. Het ene weekend is nog maar net afgelopen of het andere staat alweer voor de deur. Dikke prima hoor! Ik was juist bang dat die laatste weken voorbij zouden kruipen, maar eerlijk gezegd is het juist het tegenovergestelde! Soms moet ik mijzelf echt even een halt toeroepen en besef ik mij dat deze dikke buik en het getrappel daarin nog maar drie, maximaal 5 weekjes voelbaar zullen zijn. Ondanks dat wij dolgraag onze dochter willen ontmoeten, proberen we dus nog maar even extra van de zwangerschap te genieten.

Maar dat genieten is soms wel lastig. Zeker als je rug- en maag problemen hebt. Het getrappel is een fijne bevestiging maar als ze voor de twintigste keer op hetzelfde plekje trapt, is het toch wat minder prettig. Ik las op het internet veel dat baby's nu wat rustiger worden, omdat ze minder ruimte in de baarmoeder hebben. Schijnbaar heeft onze kleine daar nog nooit van gehoord, want ze wiebelt en schopt er lustig op los.

Maar liever zo dan anders, dit hebben wij afgelopen maandagavond ervaren. Normaal voel ik haar s'middags, na het eten en later op de avond altijd. Afgelopen maandag dus niet. Ik besloot te gaan douchen om te ontspannen en daarna even op bed te gaan liggen om contact te maken. Normaal lukt dit binnen 10 minuten, maar nu was ik een uur verder en kreeg ik nog steeds geen reactie. Aangezien we ons toch echt zorgen begonnen te maken belde ik de spoeddienst van de verloskundige. Ik kreeg wat tips en moest dit even een uurtje proberen, als ik dan nog niks zou voelen dan zou ze langs komen. Gelukkig hielpen de tips en voelde ik de kleine weer lekker bewegen. Ik belde de verloskundige terug en ze was tevreden. Ik mocht naar het ziekenhuis komen, maar aangezien ik zelf ook gerustgesteld en tevreden over haar bewegingen was, hebben we dit zo gelaten. Later op de avond heeft ze mij zelfs nog een uur wakker gehouden omdat ze zo druk was! Dus wat deze stilte heeft veroorzaakt? Geen idee, gelukkig ging de rest van de week alles goed en hadden we ook weer een goede controle bij de verloskundige. 

Op naar een nieuwe zwangerschapsweek, hopelijk eentje zonder verassingen, tenzij ze leuk zijn natuurlijk ッ