Hypermobiliteit | De stopknop
Een paar dagen geleden schreef ik in mijn Weekly Moments dat Chris ziek thuis zat. Wat ik niet schreef is dat hij in totaal twee weken thuis was en dan voornamelijk deze dagen in bed heeft doorbracht. Natuurlijk was dit voor hem vervelend en was hij liever naar het werk gegaan maar ergens was het voor mij ook vervelend. Vervelend omdat ik zelf ook niet fit was. Half in kon ik al merken dat het bij mij ook minder goed ging. Normaal verdelen wij de taken zodat de klachten van mijn Hypermobiliteit beperkt blijven, maar deze weken ging dat niet.
Ik deed alles. Van s´ochtends vroeg tot s´avonds laat zorgde ik voor Eleanor, mijn zieke echtgenoot, de dieren, het huishouden, de boodschappen en de enkele afspraak. Met een paar heerlijke lente dagen tussendoor ben ik veel op pad geweest met Eleanor wat achteraf natuurlijk niet zo handig bleek, maar toen was het heerlijk om een extra rondje te wandelen, te fietsen of met haar naar een speeltuin te gaan.
Maar zoals vele keren in de jaren hiervoor drukte mijn lichaam op de stop knop. Maar hoewel mijn lichaam moe begon te worden moest ik toch gewoon verder. En nu een aantal dagen verder komt de vermoeidheid eruit. De rug en spieren zijn weer bewerkt door mijn fysiotherapeut maar ondanks deze behandeling voelt alles nog niet goed.
In de komende dagen zal ik weer regelmatig rust momenten moeten inbouwen en het werk in de tuin zal moeten blijven liggen. De tv zal weer wat vaker aangaan i.p.v gezellige speeltuin uitjes. Een balans die ik altijd zal moeten blijven zoeken Een balans die ik zo lastig vind, zeker ook met mijn gevoel rondom dit onderwerp. Maar ergens geeft dit ook bevestiging dat wij op de goede weg zaten. Dat het verdelen van taken en rust nemen degelijks helpt! Hopelijk brengt deze nieuwe week ook een beter uitgerust lichaam met zich mee.
10 Reacties
Ik snap dat je met het lekkere weer gewoon naar buiten wilt, zeker als dit op het moment zelf goed voelt! Pittige weken zijn het voor je geweest, ik hoop dat de rustmomenten je goed zullen doen.
BeantwoordenVerwijderenMoeilijk om met dat soort fijne dagen je in te houden he ;)
VerwijderenPff, pittige weken! Hopelijk gaat het na rust weer een stuk beter!
BeantwoordenVerwijderenGelukkig kan ik na een weekje schrijven dat het weer beter gaat!
VerwijderenGoed dat je bewust bezig bent met je rust nemen. Ik ben dat nu aan het doen om een geheel andere reden: mijn zwangerschap. Hopelijk gaat het na de rust een stuk beter<3
BeantwoordenVerwijderenHeeft een tijdje geduurd, maar door de jaren heen heb ik dit zeker geleerd. Moet ook wel, want een terugval zit ik echt niet op te wachten! Gelukkig gaat het stukken beter. Hopelijk kan jij ook de rust vinden want een zwangerschap is ook niet niks..
VerwijderenRust nemen is zoizo al zo belangrijk en voor jouw helemaal, het waren dan ook pittige weken. Hopelijk komt er snel weer rust terug voor je.
BeantwoordenVerwijderenZeker, gelukkig merk ik het zelf nu veel eerder op dan bijvoorbeeld in het verleden. Maar soms met een gezin is alleen opmerken nog niet voldoende. Gelukkig gaat het weer stukken beter.
VerwijderenDat is één van de grootste nadelen van een chronische aandoening hé. Niets is vanzelfsprekend en zodra je je forceert (ook al is het maar een beetje) moet je het nadien weer bekopen. Vorige week had ik zelf teveel gedaan omdat ik bepaalde zaken al een hele poos had uitgesteld en vond dat ze nu toch echt wel eens in orde moesten gebracht worden. Nadien kreeg ik dan weer niets gedaan dan rusten, rusten en nog meer rusten. Ik hoop echt dat ik wat meer energie krijg wanneer het mooier (én vooral constanter) weer wordt. Hopelijk kan dat bij jou ook een verschil maken qua pijnklachten.
BeantwoordenVerwijderenIk merk zeker verschil met bijv. de zomer of winter periode! Voor pijnlijke en stijve spieren en gewrichten is die winterse kou echt niet prettig. Maar inderdaad, rust nemen blijft belangrijk: ook als je je goed voelt. En dat is soms zo moeilijk!
VerwijderenBedankt voor je bezoek aan mijn blog.
Een reactie zou ik erg leuk vinden ♥