De laatste paar weken zijn wij weer aan het oefenen om in het bos te wandelen met Eleanor. En nu zal je vast denken: oefenen? Ons meisje kan al een hele tijd zelfstandig lopen, sterker nog je krijgt haar met geen mogelijkheid meer in een draagzak of kinderwagen, maar 'netjes' meelopen is nog een hele kunst voor een dreumes van bijna twee jaar. Natuur hoeft ze niet heel de weg keurig netjes mee te lopen en mag ze ook genoeg ontdekken en rondkijken, maar het is natuurlijk wel fijn dat je af en toe een metertje verder komt..

En ik snap het ook wel, de natuur is zo mooi! Vooral nu in de herfst. Er zijn zoveel nieuwe kleuren en nieuwe plantjes ( paddenstoelen) te ontdekken. En vergeet het rapen van eikeltjes en kastanjes niet! Ja het bos is veranderd in een heus speelparadijs. Maar wandelen is voor mij ook een vorm van ontspanning.. En eerlijk gezegd waren de wandelingen met ons kleine meisje alles behalve ontspannend de laatste paar maanden. 

Ik denk dat sommige ouders dit wel zullen herkennen maar alles was 'nee' en de ene driftbui volgde de andere miepbui op. Totdat we besloten dat we niet meer samen gingen wandelen en dat ik maar af en toe alleen met Bentley het bos moest opzoeken.  Een prima oplossing, maar ook ook wel een beetje ongezellig. Daarom ben ik zo blij om weer een positieve verandering bij ons meisje te zien!