Huisje Boompje Beestje
We weten allemaal onderhand dat je je eigen leven niet moet vergelijken. Niet met mensen die je kent en al zeker niet met het online leven. Want op Instagram zie je de mooiste kiekjes voorbij komen, de verste vakanties en de meest perfecte #momlife momenten. En de rest? Die zie je natuurlijk niet. Ik wil graag geloven dat bij iedereen het leven soms even tegenzit, standaard of 'gewoontjes' is.
Maar dat 'gewoontjes' zit mij soms best even dwars. Ik ben niet de snelste borduurster, ik verdien geen bakken met geld aan mijn blog, mijn geliefde doucheproducten en make-up artikelen betaal ik met eigen centjes en ieder jaar twijfel ik of we wel op vakantie moeten gaan of dat geld moeten sparen. Ik shop alleen voor kleding als dat nodig is en heel af en toe haal ik iets extra's. Wij hebben de lange lunches en avondjes uit eten ingeruild voor een kopje cappuccino bij ons lokale lunchroom die zo leuk voor kinderen is ingericht.
Het behaalde diploma ligt te verstoffen in een lade en eigenlijk heb ik nog geen echte toekomst plannen. Maar is dit slecht of is dit minimaal? Haal ik wel alles uit mijn leven wat ik zou kunnen behalen? Zou ik niet al tig uur vrijwilligerswerk in het dierenasiel moeten hebben gedaan? Had ik geen carrière als tattooartist willen hebben, met als voetnoot wetende dat ik helemaal niet mooi kan tekenen en ontwerpen.
Soms lijkt het zo minimaal, dat thuismoeder zijn. Soms lijken de verhalen van anderen zo mooi. Hun verhalen over hun baan waarmee ze mensen helpen en een steentje bijdragen. Maar dan bedenk ik mij weer dat dit ook zou betekenen dat onze dochter deels zou worden opgevoed door begeleiders op een kinderdagverblijf. Dat ik de dagen weer voor een ander moet gaan werken, ten koste van mijn eigen lichaam. Dan klinkt samen Bumba kijken en even buiten spelen met de bladeren en eikeltjes zo gek nog niet.
Volwassen worden is soms niet makkelijk. Maar ik ben wel erg blij dat ik het mee mag maken. En die toekomst en de daarbij behorende dromen en doelen? Daar komen wij vanzelf wel achter denk ik.
3 Reacties
Mooi geschreven, je leven heb je vorm gegeven wat voor jouw het beste werkt. Zo werk ik nu drie dagen waarvan 1 dag opa en oma oppast en 2 dagen een gastouder.
BeantwoordenVerwijderenIk heb het sociale contact nodig buiten huis want even niet over kinderen en moederschap gaat, iedereen heeft zijn eigen behoeftes, wensen en je bent als huisvrouw/thuisblijfmoeder ook super belangrijk. Je voed immers een klein meisje op tot een volwassenevrouw ;)
Wat een herkenbaar stuk. Het gras bij een anders is altijd groener. Je moet echt doen wat jouw en je gezin gelukkig maakt. Zo ben ik nu ook gaan leven. Wil doen wat ik wil. En als je gelukkig bent waarom zou je jezelf dan veranderen? Het is in een ander zijn ogen toch nooit goed mensen vinden praten leuk.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi openhartig stuk Michelle. Ik heb vaak hetzelfde voor met het feit dat ik niet kan gaan werken en dus gewoon thuis blijf met af en toe een leuk bijpraat-afspraakje om dat vaste ritme wat te doorbreken. Of de citytrip naar Londen van dit jaar. Eentje waar ik 18 jaar lang naar had uitgekeken. Als je al die social media mag geloven moet je non-stop bezig zijn, verre reizen plannen en je geld met handenvol spenderen. Gelukkig hoeft dat helemaal niet en kan je even goed van een rustiger tempo en gezellige momenten dicht bij of in eigen huis genieten.
BeantwoordenVerwijderenIk herken me er echter vooral in doordat ik me hier nog steeds vrij vaak aan moet herinneren. Want af en toe gaat ik toch weer aan het twijfelen.
Bedankt voor je bezoek aan mijn blog.
Een reactie zou ik erg leuk vinden ♥