Alles heeft een begin maar ook een einde. Zoals alles in het leven eindigt iets op een bepaald moment. En dit is altijd een beetje verdrietig, ook luchtige zaken zoals het stoppen van een band roept gevoelens op. Zeker als het om een lievelingsband gaat. Vandaag een stukje over één van mijn lievelingsband die er na 26 jaar mee stopt.

Vaste volgers weten inmiddels al wel dat ik graag naar Rock en Metal luister. Maar mijn favoriete bandjes komen toch wat minder vaak voorbij. De naam HIM zal bij sommige misschien wel herkenning oproepen. En misschien ook niet, dat is prima want het is geen hele bekende band. Maar deze kleine, grote naam heeft veel voor mij betekend.

Van een lievelings liedje, troost in moeilijke tijden tot aan het leren kennen van mijn man. Een band die mij keer op keer raakte met hun teksten en melodie. Het is dan ook niet zo raar dat mijn eerste concert ook van hun was. En hun logo is zelfs vereeuwigd op mijn lichaam, samen met de titel van mijn favoriete nummer van hun. En hoewel ik de muziek minder vaak luister als toen, heb ik er fijne herinneringen aan.


En nu hoor ik je denken 'Heb je dan geen spijt van die tattoo's? ' Nee, deze ink kunstwerkjes neem ik met mij mee door het leven. Net zoals mijn herinneringen aan hun muziek, de concerten, de liefde en het verdriet. Aan alles komt er een eind, zo ook aan deze band. Maar niet voordat wij hun nog een laatste keer live in Tilburg volgende week zien, bij hun afscheidstour..

It could be alright
For this one last time

Him- One last time