38 weken dus. Wat een lange tijd alweer hé! Ondanks dat ik soms nog wel eens vergeet dat ik zwanger ben, bijvoorbeeld als ik iets even snel van de grond wil oprapen, lijkt het ook net of ik die grote buik altijd heb gehad. Zelf heb ik het niet meer zo door of mijn buik groeit, maar als ik de blikken en reacties van anderen zo hoor en zie dan weet ik genoeg. De eerste paarse streepjes heb ik ook ontdekt. Schijnbaar is met het indalen mijn buik aan de onderkant nog even extra gaan groeien en dat kon mijn huid niet aan. Kleine paarse streepjes sieren nu dit stukje huid, een blijvend aandenken aan deze zwangerschap. Ik vind het eigenlijk helemaal niet zo erg.

Geestelijk zijn we ons echt aan het voorbereiden op de bevalling, want hoewel het nog 11 dagen  tot mijn uitgerekende datum duurt, mag ze van ons ook wel iets eerder komen. Al heb ik niet het idee dat dit gaat gebeuren. Terwijl ik een paar weken geleden nog steenvast riep dat ze in de eerste week van november geboren zou worden, heb ik nu het idee dat ze ons nog wel eventjes laat wachten. Misschien wel tot na de uitgerekende datum. Wie zal het zeggen, dit soort dingen staan helaas niet vast en is het gewoon afwachten. En dat is soms best lastig, zeker als je alles het liefste van te voren wilt weten.

Terwijl de kleine meid zo'n 30 gram per dag nog aankomt, wordt het voor mij ook met de week zwaarder. Dit is ook een rede dat ze van mij wel eerder mag komen. Over het algemeen heb ik het gevoel dat ik echt niet mag klagen hoor, ik bedoel alles verloopt volgens het boekje maar sommige dagen baal ik toch wel echt van die zwangerschaps- kwaaltjes en pijntjes. Gelukkig kan ik het rustig aan doen en is het daarmee nog vol te houden, maar ik zal toch wel blij zijn als ik straks niet meer zwanger ben. 

Op naar een nieuwe zwangerschapsweek en wie weet, misschien is het wel de laatste..