Week 23 was schommelend voor mij. Mijn bekken- en rugklachten bleven gelukkig wel even achterwege maar ik voelde mij gewoon niet zo. Humeurig, niet mijn draai kunnen vinden en vooral heel erg moe! Normaal geef ik niet vaak mijn hormonen de schuld, maar dit was wel zo'n dingetje denk ik. Gelukkig ging het later in de week beter en konden we fijn even shoppen voor de kleine en voor mijzelf. Ik moest dringend wat nieuwe kleding hebben en die vond ik gelukkig! Alles hierover kan je in deze blog lezen.  Ook besloten wij om achter gordijnen aan te gaan. De limegroene rol gordijntjes wilde ik toch wel erg graag vervangen voor mooie, verduisterende gordijnen. Bij de Leen Bakker zijn wij uiteindelijk geslaagd. Ze zijn donker grijs en aan het proeflapje te hebben gezien, staat het erg mooi bij de grijze muur. Half augustus worden ze geleverd, ondanks dat ik super benieuwd ben moeten we dus nog even wachten..

Wij hadden weer een controle bij de verloskundige en de kleine meid was weer helemaal goedgekeurd! Ze groeit lekker door en doet het gewoon heel erg goed, Ik zeg nu wel 'weer', maar die controles blijf ik toch wel spannend vinden! Telkens als ik haar hartje weer zo mooi hoor denk ik: 'gelukkig'.  Deze week kon Chris haar ook voor het eerst voelen. Wij lagen in bed en zijn hand lag op mijn buik, ineens schopte ze best hard. Toen ik Chris zijn enorme glimlach zag wist ik dat hij dit ook voelde. Een mooi moment! Sindsdien nemen wij iedere dag even bewust de tijd ervoor om te kijken of hij haar weer kan voelen.

Week 24

Week 24 was een betere week voor mij. Het vloog eigenlijk voorbij, op de gebroken nachten na dan. De laatste tijd slaap ik wat lichter en moet ik -helaas- iedere nacht ook naar het toilet, maar de vreemde dromen zijn ook weer terug gekeerd. Een teken dat mijn geest een aantal dingen aan het verwerken is. Wat dan wel weer gezellig is, is dat onze kleine meid mij s'nachts dan gezelschap houdt. Ze trappelt er lustig op los en ook overdag voel ik haar steeds vaker en beter! Zo bijzonder om dit te voelen, ik kan het nog steeds niet goed beschrijven ♥

Qua rugklachten begint het gelukkig wat rustiger te worden. Omdat ik wat onzeker werd heb ik mijn fysiotherapeut eens naar die zeurende pijn laten kijken en gelukkig voor mij is dit gewoon mijn eigen lichaam die een beetje vreemd doet. Van de Hypermobiliteit, niet door de zwangerschap. Natuurlijk wordt het door mijn groeiende buik ( man o man, daar kan je ook niet meer omheen) en opgerekte banden wel versterkt maar het is geen teken voor bekkeninstabiliteit. Toch wel een hele geruststelling.  Dit moedigde mij gelijk aan om nog wat vaker korte wandelingetjes te maken zodat ik in beweging blijf.