Negenendertig weken en twee dagen, zo lang heb ik jouw bij mij gedragen. Veilig en warm. Genietend van jouw schopjes en bewegingen.  Negenendertig weken en twee dagen vond jij lang genoeg, hoewel ik het idee had dat je langer zou blijven zitten. Maar niets was minder waar, jij wilde ons ontmoeten, al denk ik niet zo graag als wij jouw! Zo nieuwsgierig waren wij naar jouw, lief klein meisje. Hoe je eruit zou zien, naar je kleine vingertjes en wiebelige teentjes..

Van de week was jij even lang uit mijn buik, als erin. Maandagmiddag om 16.12 uur om precies te zijn. In negenendertig weken en twee dagen heb jij je ontwikkeld tot een mooi, nieuwsgierig en ontdekkend meisje. Stil liggen doe je al heel lang niet meer, want jij wil de wereld ontdekken. En hoewel jij mama soms te snel gaat, ben ik zo trots op jouw! Van een klein baby'tje die te ver onder haar geboortegewicht was gekomen in de kraamweek tot een flinke, bewegelijke meid van tien kg.

Van een klein baby'tje wat nog zo afhankelijk was van ons, ben je uitgegroeid tot een nieuwsgierig meisje die het liefste alles zelf doet. Hoewel de dagen én nachten soms erg pittig waren en soms ook nog wel eens zijn, hadden we het niet willen missen. Hadden we jouw niet willen missen. Relatief nog maar kort bij ons, in een liefhebbende relatie van bijna tien jaar, maar toch al niet meer weg te denken. En hoewel deze mama nog zes kg heeft over gehouden na jouw te hebben gedragen, enkele strepen en af en toe een pijnlijke scheut krijgt na een flinke wandeling, zou ze het zo weer voor jouw doen. Een klein mini mensje die ons lekker bezig houdt, maar ook zoveel liefde geeft en laat voelen  ♥