Hypermobiliteit en zwanger
Mijn vaste bezoekers weten inmiddels dat ik Hypermobiel ben. Om het nog even kort uit te leggen, dit betekend dat mijn gewrichten niet genoeg ondersteuning van de pezen en spieren krijgen. Sommige mensen ondervinden hier totaal geen last van, maar anderen zoals ik helaas wel. Ik heb er meerdere blogs over geschreven, dus als je wilt kan je nog eens terug lezen hoe ik de diagnose kreeg, ermee omging en wat het voor mij betekende. My body, my story , Hypermobiliteit , Hypermobiliteit - een stapje terug en Hypermobiliteit- hoe gaat het nu? Inmiddels ben ik bijna 35 weken zwanger en ik krijg vaak de vraag hoe dit in combinatie met mijn Hypermobiliteit gaat. Vandaag besloot ik daar eens een blogje aan te wijden..
Een tijdje terug..
Toen ik mijn fysiotherapeut twee jaar geleden vertelde dat wij graag een kindje wilden was hij erg benieuwd hoe de zwangerschap i.c.m mijn klachten zou verlopen. Eerdere patiënten van hem hadden ongeveer dezelfde klachten als ik en toen zij eenmaal in verwachting waren hadden sommige er weinig tot geen last van en andere juist heel veel. Het was dus even afwachten hoe dit bij mij zou uitpakken. Niemand kon mij vertellen hoe of wat. Misschien zou ik al wel vroeg in de zwangerschap zoveel klachten krijgen dat ik op bedrust zou moeten en misschien zou ik er ook wel fluitend door heen lopen. Heel vervelend al die onzekerheid, maar gelukkig kon ik terugvallen op de gedachte dat ik mij in ieder geval geen zorgen hoefde te maken over een studie, stage of baan. Ik zou dus genoeg rust kunnen nemen, mocht dit nodig zijn.
In het begin van mijn zwangerschap
In maart dit jaar mocht ik dan eindelijk een positieve zwangerschapstest vasthouden! Wat een geluk en blijdschap! In het begin had ik vooral last van de 'gewone' zwangerschapskwaaltjes zoals misselijkheid, vermoeidheid en snel flauw worden. Bij ongeveer de 12e week kon ik merken dat mijn onderrug het minder leuk begon te vinden. Ik gaf dit netjes aan bij zowel de Fysiotherapeut als bij mijn Verloskundige. Mijn bekkenbanden moesten zwaarder werk verrichten en daar kwam deze pijn vandaan. Het is mooi hoor, zo'n ronde buik die je naar voren draagt, maar ook erg zwaar. En aangezien mijn buik al vroeg behoorlijk aan het groeien was, had ik ook al snel last van mijn bekkenbanden. Het advies was om goed naar mijn lichaam te blijven luisteren, op mijn houding te letten, vaker een warme kruik te pakken en misschien ook vaker een afspraak bij de Fysio te plannen. Dit deed ik ook allemaal netjes en ik kon merken dat de ene week het beter ging als de andere. Als ik voldoende rust nam tussen de afspraken door en dagjes weg, waren de dagen goed vol te houden. Natuurlijk had ik ook wel eens mijn dag niet, maar dan deed ik het gewoon lekker rustig aan.
Verder in de zwangerschap
Door mijn hypermobiliteit was ik al gewend om een stapje terug te doen. Met eigenlijk alles wat ik doe, houd ik er rekening mee. Nu ik zwanger ben is dit niet anders. Sterker nog, ik houd er nog meer rekening mee want anders drukt mijn lichaam al snel op de stop knop. Ik merkte dat toen ik bij de 26 weken aan kwam, er iets veranderde. Aan mijn kwaaltjes en klachten te zien zou je bijna denken dat ik al in het derde trimester aan was gekomen. De nachten werden korter, de bezoekjes aan de Fysio werden vaker en de ongemakken werden erger. Alles werd zwaarder en kostte mij meer energie. Omdat ik wist dat het beter was, deed ik een stapje terug. Ik plande minder afspraken in en de wandelingen werden korter. Ook ging ik wat vaker een middagslaapje doen en ik merkte dat mijn lichaam daar wat van opknapte. Bij hypermobiliteit heb je niet alleen last van je gewrichten,spieren, banden en pezen maar voelt je lichaam ook vaak heel vermoeid aan. Een extra powernap kan dan soms erg fijn zijn. Net zoals een middagje knuffelen met de dieren en wat haken.. Rustige dagen om de batterij weer iets op te laden dus..
Vandaag de dag
Als je mij vandaag vraagt 'Valt de zwangerschap je zwaar i.c.m je hypermobliteit?" dan kan ik gelukkig Soms zeggen. Natuurlijk is het jammer dat ik niet alles kan doen wat ik graag zou willen doen. Zo zou ik laatst heel graag naar het strand of de Veluwe zijn gegaan of in het weekend een mooie boswandeling maken, maar helaas zit dat er gewoon niet in. En dat ben ik min of meer gewend. De laatste paar jaren ging het immers ook zo. Op goede dagen doe ik leuke dingen en op mindere dagen pak ik mijn rust. Met de zwangerschap is het hetzelfde, alleen moet ik nu in plaats van één stapje terug, twee stapjes terug doen.
Maar het feit dat ik ondanks al mijn pijntjes en vermoeidheid nog steeds lekker mijn ding - in een laag tempo- kan doen en niet aan bed ben gebonden vind ik al heel wat! In plaats van de lange boswandelingen geniet ik van een blokje om met Bentley. In plaats van hele dagjes weg kan ik ook genieten van een lekkere lunch bij Bagels & Beans. In plaats van shopping tripjes sta ik verliefd in mijn babykamertje, want die is gelukkig helemaal af. Ik geniet meer van de kleine dingentjes, want geloof mij, die zijn er altijd!
Kortom ik heb er vrede mee hoe het tot nu toe is gegaan. Het is niet altijd makkelijk, maar ik vind het zeer zeker te doen. Ook dankzij het feit dat ik lieve mensen om mij heen heb die zware taken uit handen nemen en een geweldige man die voor het inkomen zorgt. Dit alles bij elkaar zorgt ervoor dat ik het rustiger aan kan doen en daardoor mij ook beter voel en het vol kan houden. Dus ja, zwanger én hypermobiel zijn is niet altijd makkelijk of leuk, maar het was en is voor mij in ieder geval vol te houden.
Hopelijk heb ik zo een beetje de vragen beantwoord en zo niet, dan mag je ze natuurlijk altijd stellen!
12 Reacties
Ik vind het heel knap van je hoe je ermee omgaat! Je blijft positief en geniet van de dingen die wel lukken. Vervelende klachten heb je, ik kan me er wel in vinden. Ik heb ook veel last van vermoeidheid, maar bij mij heeft dat natuurlijk een andere oorzaak!
BeantwoordenVerwijderenDankje! De andere manier is om er bij de pakken bij neer te gaan zitten of om ne hele lichaam af te breken door het te negeren. Dan lijkt mij dit de beste keuze ;) Gelukkig is er heel veel waar ik van jan genieten..
Verwijderenchapoo, hoe je hier mee leert omgaan
BeantwoordenVerwijderenHeel goed om te lezen hoe jij hiermee omgaat! Lijkt me zeker niet altijd makkelijk en ook soms best wel angstig om hoe het uitpakt.
BeantwoordenVerwijderenSoms vind ik de gedachte dat niemand weet tot hoever de Hypermobiliteit kan ontwikkelen wel eens eng ja, maar het kan ook altijd meevallen denk ik dan maar. Dag voor dag bekijken is denk ik het beste.
VerwijderenZwanger zijn is zoiezo al een aanslag op je lijf.
BeantwoordenVerwijderenGeweldig hoe je er mee omgaat Michelle, je moet maar denken de laatste loodjes zijn het zwaarst.
Je krijgt er wel iets moois voor terug.
Sterkte met de laatste weken.
Groetjes Irma
Inderdaad Irma, nog maar vijf weekjes vol houden en dan ontmoeten wij ons meisje ^^
VerwijderenToch ben je maar een sterke vrouw. Ik wou dat toch wel even zeggen!
BeantwoordenVerwijderenWat fijn om te lezen dat het eigenlijk zo goed gaat en je zo sterk bent :-).
BeantwoordenVerwijderenFijn om te lezen dat, ondanks dat het niet altijd even makkelijk is, je er positief over denkt. Denk dat al een heel stuk helpt! En inderdaad, hoe klein iets ook is, er is genoeg om van te genieten. Succes met de laatste loodjes!
BeantwoordenVerwijderenNog "even" vol houden en dan weet je dat het het allemaal waard was. Gelukkig valt het je zo te lezen allemaal best mee, wat je er voor terugkrijgt is met geen pen te beschrijven :-)
BeantwoordenVerwijderenWat heb je dit mooi beschreven. Vind het erg fijn dat je er zo positief instaat. Fijn ook te horen dat het 'soms' zwaar is, niet altijd.
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je bezoek aan mijn blog.
Een reactie zou ik erg leuk vinden ♥