Saartje

by - september 04, 2012





Zaterdag was alles nog in orde, ze knabbelde lekker aan haar groente en knabbelsticks. 
Zondag was ze iets stiller en stormde ze niet gelijk op haar tomaatje af, maar ach het is 
vast de warmte. Helaas niet. Na gisteravond een uur op de arm met haar te hebben gezeten, vocht toe 
hebben gediend en een klein lichamellijk onderzoek ( tja dierenarts assistente in opleiding he) mocht
het niet helpen. In en handdoek gewikkeld heb ik haar terug in de kooi gelegd en daar is 
ze ook overleden, naast haar maatje Osirus. We hebben haar uit het asiel gehaald en daar wisten ze
haar leeftijd niet, je weet dat het ooit eraan zit te komen maar toch blijft het onverwachts.

We hebben toch nog een jaartje van haar mogen genieten, van onze pittige tante.
In loving memory...

You May Also Like

12 Reacties

  1. nooit leuk om een huisdier af te geven, gelukkig had ze iemand die goed voor haar zorgde. sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hè getsie, wat naar. Heel veel sterkte.
    Het was een mooi konijntje.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Sneu hoor , zeker als het zo onverwachts gebeurd.

    Sterkte,

    Groetjes Yvon.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. zo zielig als je konijn dood gaat, sterkte met het verlies

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oh wat sneu zeg. Heel veel sterkte...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik moest natuurlijk gelijk kijken wie mij zo'n leuk berichtje had gestuurd.
    Prachtige foto zo mooi scherp en die herfstbladeren op de achtergrond echt super. De kleuren van je Blog zijn mooi naturel en ik leef met je mee met het verlies van je konijn, groetjes Roos.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Arm beestje :( sterkte met het verlies nooit leuk om afscheid te nemen van je huisdiertje..

    Hoorde je de darm niet borrelen? Misschien had je konijn wel last van gasbellen in de darmen en bij konijnen mag de darmstelsel nooit stil komen te liggen anders gaan ze dus dood.
    Jaren geleden was het gebeurd bij 1 van mijn konijnen. Was ineens heel anders, rustig, stil en wilde niet eten. Ik twijfelde geen seconde en ben meteen naar de dierenarts gegaan waar hij een spuitje kreeg tegen de gasbellen en meteen wezen dwangvoeren.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee er was niets aan haar te zien of te horen. Ik studeer zelf voor dierenarts assistente dus ik weet inderdaad hoe gevaarlijk dat soort dingen zijn. Zondag at ze nog wel haar brokjes namelijk. We denken toch echt dat het haar hoge leeftijd was..

      Verwijderen

Bedankt voor je bezoek aan mijn blog.
Een reactie zou ik erg leuk vinden ♥